Περιμένοντας τον Γκόντο

«Η επιτυχία του Περιμένοντας τον Γκοντό βασίστηκε σε μια θεμελιώδη παρεξήγηση. Κοινό και κριτικοί επέμεναν να ερμηνεύουν με αλληγορικούς ή συμβολικούς όρους ένα έργο που αντιστέκεται διαρκώς σε οποιαδήποτε οριστική ερμηνεία». Samuel Beckett Ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν περιμένουν τον Γκοντό. Η αναμονή τίθεται σαν βασική κατάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης, κατάσταση όπου η ροή του χρόνου βιώνεται στην πιο καθαρή της μορφή. Οι δύο ήρωες νιώθουν την ανάγκη να γεμίσουν την ατέλειωτη αναμονή και να καταπολεμήσουν το αίσθημα ματαιότητας, πρόκειται για μια μάχη ανάμεσα στη διατήρηση ελπίδας και την παραίτηση. Οι πράξεις τους είναι στην ουσία ένα παιχνίδι, η άμυνα τους έναντι της παθητικότητας. Το παιχνίδι τους μοιάζει ταυτόχρονα μάταιο και αναγκαίο, κωμικό και ηρωικό, δίνει την αίσθηση μιας γλυκόπικρης γιορτής.
Σε σκηνοθεσία του Στέλιου Γιαννάκου